Αύριο ίσως πούμε "καλημέρα", χαμογελώντας. Ίσως να κυλάνε πάλι οι άμαξες στο σκονισμένο δρόμο, οι "τρελοί" να μας χαιρετάνε από το παράθυρο του ψυχιατρείου πετώντας μας κουτιά με φάρμακα και γιατρούς ειδικότητας.
Αύριο, ίσως κάθε ηλιαχτίδα που θα τρυπώνει το πρωί από τις γρίλλιες, να μας καλεί να ανοίγουμε διάπλατα τα παραθυρόφυλλα για να υποδεχτούμε το φως που λείπει.
Θα γίνουμε ποιητές, όχι ακαδημαϊκοί και κλειδοκράτορες.
Θα γίνουμε αυτό που εμείς θέλουμε.
Κι εσύ ο διπλανός, ο απέναντι, κι εσύ ακόμη με τις χίλιες κακές λέξεις. Δεν θα "γλιτώσει" κανείς σας.
Αύριο, ίσως κάθε ηλιαχτίδα που θα τρυπώνει το πρωί από τις γρίλλιες, να μας καλεί να ανοίγουμε διάπλατα τα παραθυρόφυλλα για να υποδεχτούμε το φως που λείπει.
Θα γίνουμε ποιητές, όχι ακαδημαϊκοί και κλειδοκράτορες.
Θα γίνουμε αυτό που εμείς θέλουμε.
Κι εσύ ο διπλανός, ο απέναντι, κι εσύ ακόμη με τις χίλιες κακές λέξεις. Δεν θα "γλιτώσει" κανείς σας.