Έβλεπε κι αγανακτούσε. Φάτσες στην τηλεόραση, ευσταλείς μαλάκες, "τίμιους", που είχαν διορίσει μέχρι και τα πέμπτα ξαδέλφια τους στο δημόσιο, να κουνάνε το χέρι στον κόσμο. Εραστές της διαφάνειας.
Έβλεπε τον κόσμο να τρώει κουτόχορτο. Και στεναχωριόταν.
Όχι πως τον πείραζε που αυτή η κοινωνία είχε γίνει ένα κοπάδι γίδια που βοσκούσε στα δελτία των οχτώ κι έβλεπε επαναλήψεις τις άλλες ώρες.
Ήταν κι αυτός ένας από αυτούς, στο πιο στενάχωρο.
Τον πείραζε περισσότερο η διαφορά: Η γενηά του βγήκε στο δρόμο, χτυπήθηκε, διεκδίκησε δικαιώματα, μπήκε στο χορτάρι να ακούσει Μίκη, διάβασε έναν τόνο βιβλία. Μερικοί δε, μάσησαν κανονικά από τα ευρωπαϊκά προγράμματα πριν τα κάνουν οι πολιτικοί, όλα, βίλες και κότερα.
Η νέα γενηά ήξερε απέξω κι ανακατωτά την ανεργία, έμενε στο πατρικό ή έφευγε στο εξωτερικό. Είχε πτυχία, μόρφωση, ήξερε τι συνέβαινε. Γίνεται όμως αγώνας από τον υπολογιστή; Μπορεί και να γίνεται.
Τράβηξε την κουρτίνα και κοίταξε στον άδειο δρόμο.
Ορκίστηκε να μην ξαναγράψει νύχτα. Έπρεπε να περιμένει να ξημερώσει...
Έβλεπε τον κόσμο να τρώει κουτόχορτο. Και στεναχωριόταν.
Όχι πως τον πείραζε που αυτή η κοινωνία είχε γίνει ένα κοπάδι γίδια που βοσκούσε στα δελτία των οχτώ κι έβλεπε επαναλήψεις τις άλλες ώρες.
Ήταν κι αυτός ένας από αυτούς, στο πιο στενάχωρο.
Τον πείραζε περισσότερο η διαφορά: Η γενηά του βγήκε στο δρόμο, χτυπήθηκε, διεκδίκησε δικαιώματα, μπήκε στο χορτάρι να ακούσει Μίκη, διάβασε έναν τόνο βιβλία. Μερικοί δε, μάσησαν κανονικά από τα ευρωπαϊκά προγράμματα πριν τα κάνουν οι πολιτικοί, όλα, βίλες και κότερα.
Η νέα γενηά ήξερε απέξω κι ανακατωτά την ανεργία, έμενε στο πατρικό ή έφευγε στο εξωτερικό. Είχε πτυχία, μόρφωση, ήξερε τι συνέβαινε. Γίνεται όμως αγώνας από τον υπολογιστή; Μπορεί και να γίνεται.
Τράβηξε την κουρτίνα και κοίταξε στον άδειο δρόμο.
Ορκίστηκε να μην ξαναγράψει νύχτα. Έπρεπε να περιμένει να ξημερώσει...