«Ας ήτανε τα σπίτια σας σαν την VILLA AMALIAS...» έγραφε ένα απ’ τα
τρικάκια που έριξαν οι υποστηριχτές των κατοίκων της... Βίλας έξω απ’ τα
γραφεία της ΔΗΜΑΡ...
Γράφω «κατοίκων» και ουχί «καταληψιών» για δυο λόγους. Ο πρώτος γιατί ενδεχομένως να εγείρεται θέμα χρησικτησίας... Αν κάποιος χρησιμοποιεί και συντηρεί ένα εγκαταλελειμμένο χώρο 10-20 χρόνια, μπορεί να περάσει στην ιδιοκτησία του με μια απλή συμβολαιογραφική πράξη χρησικτησίας...
Του Ανδρέα Ρουμελιώτη "6 Μέρες"
Δεν αστειεύομαι. Κάτι ανάλογο συνέβη στην... Γερμανία και κυρίως στο Δυτικό Βερολίνο, όπου τις δεκαετίες του ’70-’80 χιλιάδες νέοι βρήκαν συλλογική στέγη σε εκατοντάδες εγκαταλελημένα κτίρια, εκεί, δίπλα στο «τείχος του αίσχους». Αφού για αρκετά χρόνια έγινε «της Αμαλίας», στο τέλος ο δήμος του Βερολίνου έδωσε στεγαστικά και επισκευαστικά δάνεια σε χρήστες των κτιρίων. Πολλοί απ’ τους μεσήλικες πλέον, πρώην καταληψίες των πρώην υποβαθμισμένων γειτονιών του Βερολίνου Kreuzberg Charlotterburg και Shonenberg, είναι σήμερα νόμιμοι ιδιοκτήτες.
Ο δεύτερος λόγος που αναφέρω ως κατοίκους όσους τις τελευταίες δεκαετίες συντήρησαν και αξιοποίησαν κατά το δοκούν την πρώην Βίλα Αμαλίας είναι γιατί ο όρος κατάληψη μοιάζει συμβολικός. Δεκάδες εγκαταλελημένα κτίρια, παλιά εργοστάσια και εγκαταστάσεις του δημοσίου, που παραμένουν αναξιοποίητες για δεκαετίες, επαναχρησιμοποιούνται από νέα παιδιά. Τους δίνουν ζωή, τους επισκευάζουν και τους συντηρούν με κέφι, μεράκι και φαντασία, στεγάζοντας εκεί κοινωνικές και πολιτισμικές δραστηριότητες. Έχουν φτιάξει συλλογικές κουζίνες, βιβλιοθήκες, οργανώνουν συζητήσεις, συναυλίες, κινηματογραφικές και θεατρικές βραδιές, δωρεάν φροντιστήρια, ανταλλακτικά παζάρια, ακόμη και παιδικούς σταθμούς, όπως το El Paso της Θεσσαλονίκης (http://el-paso-thessaloniki.blogspot.gr).
Στο Σαββατιάτικο δισέλιδο «Μπορώ και χωρίς ευρώ» και στην σελίδα μας στο facebook (www.facebook.com/mporokaixoriseuro) παρουσιάσαμε όλους τους κατειλημμένους χώρους σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και επαρχεία. Στην Ξάνθη, στην Καβάλα, στα Γιάννενα, στον Βόλο, στην Πάτρα, το Αγρίνιο, το Ηράκλειο Κρήτης, τα Χανιά, την Μυτιλήνη, την Κέρκυρα...
Μετά τις 92 συλλήψεις στην Βίλα Αμαλίας, αστυνομικές δυνάμεις εισέβαλαν και στην κατάληψη Σκαραμαγκά και Πατησίων. Ποιος είχε την... φαϊνή να ξεκινήσει τώρα, μέσα σ’ αυτή την συγκυρία πογκρόμ ενάντια σε κάτι που συμβαίνει από τότε που ήμουν εγώ φοιτητής;... «Να φύγετε, να πάτε αλλού!» που λέει και ο ηλικιωμένος κύριος της πετυχημένης διαφήμισης και τον εξευμενίζουν μ’ ένα παγωτό. Να πάνε πού; Παραδίπλα;
Θα μου πεις: «προσπαθείς να εξωραΐσεις τους αναρχικούς»;... Το αντίθετο. Παλιά μας έλεγα ότι έπρεπε «να μάθουμε να ζούμε με τους σεισμούς». Πρέπει να μάθετε κι εσείς να ζείτε με τους αντιεξουσιαστές. Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες... Πρόκειται για χιλιάδες νεαρούς – ες διανοούμενους – ες, οι οποίοι – ες αντιτίθενται στο σύστημα, χρησιμοποιώντας, ενίοτε, συμβολική βία. Μόνο ένας ανεγκέφαλος θα μπορούσε να αντιμετωπίζει αυτό τον διεθνή κοινωνικοπολιτικό χώρο σαν εν δυνάμει αντάρτικο πόλης ή να θεωρεί όσους συμμετέχουν σε αυτοδιαχειριζόμενα στέκια αντιεξουσιαστές.
Α, ναι... Μην σου διαφεύγει ότι αυτό που τώρα προσπαθείς να δαιμονοποιήσεις ξεκίνησε την Πρωτομαγιά του 1886 στο Σικάγο... Όταν ο αναρχοσυνδικαλιστής Άλμπερτ Πάρσονς με την γυναίκα του Λούσι και τα 7 παιδιά τους, επικεφαλής χιλιάδων εργατών, διεκδικούσαν 8ωρη εργασία...
Γράφω «κατοίκων» και ουχί «καταληψιών» για δυο λόγους. Ο πρώτος γιατί ενδεχομένως να εγείρεται θέμα χρησικτησίας... Αν κάποιος χρησιμοποιεί και συντηρεί ένα εγκαταλελειμμένο χώρο 10-20 χρόνια, μπορεί να περάσει στην ιδιοκτησία του με μια απλή συμβολαιογραφική πράξη χρησικτησίας...
Του Ανδρέα Ρουμελιώτη "6 Μέρες"
Δεν αστειεύομαι. Κάτι ανάλογο συνέβη στην... Γερμανία και κυρίως στο Δυτικό Βερολίνο, όπου τις δεκαετίες του ’70-’80 χιλιάδες νέοι βρήκαν συλλογική στέγη σε εκατοντάδες εγκαταλελημένα κτίρια, εκεί, δίπλα στο «τείχος του αίσχους». Αφού για αρκετά χρόνια έγινε «της Αμαλίας», στο τέλος ο δήμος του Βερολίνου έδωσε στεγαστικά και επισκευαστικά δάνεια σε χρήστες των κτιρίων. Πολλοί απ’ τους μεσήλικες πλέον, πρώην καταληψίες των πρώην υποβαθμισμένων γειτονιών του Βερολίνου Kreuzberg Charlotterburg και Shonenberg, είναι σήμερα νόμιμοι ιδιοκτήτες.
Ο δεύτερος λόγος που αναφέρω ως κατοίκους όσους τις τελευταίες δεκαετίες συντήρησαν και αξιοποίησαν κατά το δοκούν την πρώην Βίλα Αμαλίας είναι γιατί ο όρος κατάληψη μοιάζει συμβολικός. Δεκάδες εγκαταλελημένα κτίρια, παλιά εργοστάσια και εγκαταστάσεις του δημοσίου, που παραμένουν αναξιοποίητες για δεκαετίες, επαναχρησιμοποιούνται από νέα παιδιά. Τους δίνουν ζωή, τους επισκευάζουν και τους συντηρούν με κέφι, μεράκι και φαντασία, στεγάζοντας εκεί κοινωνικές και πολιτισμικές δραστηριότητες. Έχουν φτιάξει συλλογικές κουζίνες, βιβλιοθήκες, οργανώνουν συζητήσεις, συναυλίες, κινηματογραφικές και θεατρικές βραδιές, δωρεάν φροντιστήρια, ανταλλακτικά παζάρια, ακόμη και παιδικούς σταθμούς, όπως το El Paso της Θεσσαλονίκης (http://el-paso-thessaloniki.blogspot.gr).
Στο Σαββατιάτικο δισέλιδο «Μπορώ και χωρίς ευρώ» και στην σελίδα μας στο facebook (www.facebook.com/mporokaixoriseuro) παρουσιάσαμε όλους τους κατειλημμένους χώρους σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και επαρχεία. Στην Ξάνθη, στην Καβάλα, στα Γιάννενα, στον Βόλο, στην Πάτρα, το Αγρίνιο, το Ηράκλειο Κρήτης, τα Χανιά, την Μυτιλήνη, την Κέρκυρα...
Μετά τις 92 συλλήψεις στην Βίλα Αμαλίας, αστυνομικές δυνάμεις εισέβαλαν και στην κατάληψη Σκαραμαγκά και Πατησίων. Ποιος είχε την... φαϊνή να ξεκινήσει τώρα, μέσα σ’ αυτή την συγκυρία πογκρόμ ενάντια σε κάτι που συμβαίνει από τότε που ήμουν εγώ φοιτητής;... «Να φύγετε, να πάτε αλλού!» που λέει και ο ηλικιωμένος κύριος της πετυχημένης διαφήμισης και τον εξευμενίζουν μ’ ένα παγωτό. Να πάνε πού; Παραδίπλα;
Θα μου πεις: «προσπαθείς να εξωραΐσεις τους αναρχικούς»;... Το αντίθετο. Παλιά μας έλεγα ότι έπρεπε «να μάθουμε να ζούμε με τους σεισμούς». Πρέπει να μάθετε κι εσείς να ζείτε με τους αντιεξουσιαστές. Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες... Πρόκειται για χιλιάδες νεαρούς – ες διανοούμενους – ες, οι οποίοι – ες αντιτίθενται στο σύστημα, χρησιμοποιώντας, ενίοτε, συμβολική βία. Μόνο ένας ανεγκέφαλος θα μπορούσε να αντιμετωπίζει αυτό τον διεθνή κοινωνικοπολιτικό χώρο σαν εν δυνάμει αντάρτικο πόλης ή να θεωρεί όσους συμμετέχουν σε αυτοδιαχειριζόμενα στέκια αντιεξουσιαστές.
Α, ναι... Μην σου διαφεύγει ότι αυτό που τώρα προσπαθείς να δαιμονοποιήσεις ξεκίνησε την Πρωτομαγιά του 1886 στο Σικάγο... Όταν ο αναρχοσυνδικαλιστής Άλμπερτ Πάρσονς με την γυναίκα του Λούσι και τα 7 παιδιά τους, επικεφαλής χιλιάδων εργατών, διεκδικούσαν 8ωρη εργασία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου